Hoe ontstaan diamanten? Een blik uit het verleden

Heeft u enig idee waar uw diamanten vandaan komen? Het lijkt haast onwezenlijk dat zulke schitterende juwelen terug te vinden zijn diep onder het aardoppervlak. 

Net zoals bij het aankopen van kledij staat u er niet bij stil waar & vooral hoe dit product vervaardigd wordt. 

Wanneer we polshoogte zouden nemen bij menig Antwerpenaar over de verschijningsvorm van diamanten zouden we ongetwijfeld een beschrijving krijgen van de volgende diamant: 

Als de populairste en meest bekende vorm vertegenwoordigen ronde diamanten (ook wel briljanten genoemd) de grote meerderheid van alle verkrijgbare diamanten ter wereld, maar hebt u enig idee hoe een diamant eruit ziet zo’n paar honderd kilometer onder de grond? 

In dit blogartikel geven we meer informatie over het ontstaan van diamanten en de weg die zij miljoenen jaren geleden hebben afgelegd. 

De fysische eigenschappen van diamanten 

Vooraleer we van start gaan, is het belangrijk om te weten uit welke bestanddelen diamanten bestaan. In het geval van diamanten is dit eigenlijk heel eenvoudig te onthouden. 

Diamant is namelijk de enige edelsteen die slechts uit één element bestaat, namelijk koolstof. Deze stof vinden we quasi overal en is op zich niet zeldzaam. Koolstof is een niet-metaal dat in verschillende vormen en grote hoeveelheden op aarde voorkomt, waaronder in sterren en in water.

Ook potloden bestaan uit koolstof. Diamant bestaat dus eigenlijk uit hetzelfde materiaal als het potlood waarmee u schrijft. Het verschil tussen deze kostbare edelsteen en het stukje grafiet zit hem uiteraard in de hardheid ervan. 

Diamant bestaat immers uit zuivere koolstof die kristalliseert ten gevolge van een zeer hoge druk en een hoge temperatuur en is bijgevolg het hardste materiaal dat in de natuur voorkomt. Diamant scoort een dikke 10 op de hardheidsschaal van Mohs.

De enige plek waar koolstof kan omgezet worden in diamant bevindt zich in de mantel van de aarde zo’n 160 kilometer onder de grond. Temperaturen van boven de 1000 graden Celsius zorgen er voor dat koolstofatomen chemische verbindingen met elkaar beginnen vormen.

Eens ze gebonden zijn, moeten de koolstofatomen ongeveer 50 kilogram druk per vierkante centimeter ondergaan om ze tot kristallen te kunnen vormen. Hierover leest u meer in de volgende paragraaf. 

Het ontstaan van diamanten 

Zoals de natuur het heeft voorgeschreven

De oude Grieken en Romeinen geloofden echter dat de fascinerende edelsteen het product was van een vallende ster.

Sommigen waren zelf zo verbaasd door de schoonheid dat ze ervan overtuigd waren dat diamanten tranen van goden waren.

De hindoes geloofden er dan weer sterk in dat deze prachtige edelsteen werd gevormd na een bliksem storm.

Uiteindelijk had niemand van hen het bij het rechte eind. De enige echte – wetenschappelijke – waarheid over diamanten is dat ze hun oorsprong vonden op een diepte tussen de 140 en 190 kilometer onder het aardoppervlak. Ongeveer zo’n 3,3 miljard jaar geleden.

Op die diepte kunnen de temperaturen oplopen tot maar liefst 1300 graden Celsius. Deze hitte in combinatie met de hoge druk die wordt gevormd, zorgt ervoor dat koolstof samengeperst wordt. Dit leidde bijgevolg tot het vormen van diamantkristallen.

Vervolgens worden de diamantkristallen aan het aardoppervlak gebracht door middel van explosieve vulkanen. De diamantkristallen blijven verborgen, totdat vulkanische activiteit hen dichter bij het aardoppervlak brengt.

Eens deze diamantkristallen arriveren aan de oppervlakte van de aarde in de vorm van magma daalt de temperatuur, waardoor het magma begint te stollen.

Dit resulteerde uiteindelijk in harde gesteentes – rotsen – waarin de diamantkristallen verborgen zitten. Op die manier ontstonden de zogenaamde diamantmijnen. 

Weetje: Deze gestolde gesteentes dragen de officiële naam Kimberliet

Vergis u echter niet. De gekristalliseerde koolstof is maar op enkele plaatsen op de wereld te vinden en bovendien in zeer kleine hoeveelheden. Momenteel zijn er slechts een beperkt aantal diamantmijnen voor commerciële doeleinden actief.

Met behulp van de wetenschap

Slechts 20% van de jaarlijkse hoeveelheid ontgonnen diamanten zijn voldoende kwaliteitsvol om in juwelen verwerkt te kunnen worden. De overige 80% wordt dan verwerkt in de industrie.

Daarnaast wordt er jaarlijks nog eens 110 ton synthetische diamant geproduceerd voor industrieel gebruik. Deze diamanten worden op kunstmatige wijze gemaakt. Het merendeel van deze synthetische diamanten worden onder hoge druk vervaardigd, net zoals dit zich in de natuur zou voordoen. 

Een meer recente techniek is het vervaardigen van synthetische diamanten door middel van opdamping bij lage druk. De kleine kristallen die hieruit ontstaan worden veelal als coating gebruikt bij de fabricage van verschillende gereedschappen. 

Besluit

Het is duidelijk waarom diamanten, die 3,3 miljard jaar geleden werden gevormd, tot op heden als één van de meest waardevolle edelstenen worden beschouwd. 

De zeldzaamheid van de diamant in combinatie met de moeite die ermee gepaard gaat om een diamant te delven resulteert in een hoge kostbaarheid en waarde. 

Hebt u interesse in het aankopen, verkopen of laten taxeren van diamanten? Zit u nog met vragen? Wij beantwoorden ze graag. Neem zeker contact met ons op!